Wat leuk dat je meer over mij wilt weten!
Ik leer jou ook graag kennen, maar zal hier eerst iets over mezelf vertellen.
Over mij en waarom ik zo graag doe wat ik doe
Ik ben een observeerder. Altijd al geweest.
Als kind en jong-volwassene kon ik zien wat ‘normaal gedrag’ was om me vervolgens hierop aan te passen. Ook in mijn volwassen relaties bleef ik dat doen. Als ik mijn dagboeken erbij pak en lees wat ik door de jaren heen geschreven heb, sijpelt het dik door mijn verhalen heen: me aanpassen had ik tot een kunst verheven. Meer nog dan ik toen door had.
In de meest subtiele bewegingen en overwegingen, zette ik het belang van de ander voorop en deed ik een stap opzij.
Ontdekken wie ik was, zonder de ander
Dit gedrag was onwijs vermoeiend, want ieder persoon en elke situatie vroeg iets anders van me. Doordat ik continu aan het schakelen was, voelde ik me altijd onrustig. Daarnaast stond ik niet stil bij mijn eigen behoeftes.
Ik hield me zo bezig met anderen, dat ik zelf geen plek in mijn eigen leven had.
Toen mijn eerste relatie voorbij was, ontstond er voor het eerst ruimte voor mezelf. Ik was alleen en in dat stukje niemandsland (tussen wat achter me lag en wat voor me lag) kwam ik er pas aan toe om te onderzoeken wie ik was zonder de ander. Dat ging niet alleen over mijn ex, maar ook over de relatie die ik had met mijn vrienden en familie en de maniet waarop ik mijn leven invulling gaf.
Maar mezelf op deze manier aandacht geven, was zo’n vreemd concept voor mij, dat het me in mijn eentje niet lukte.
De verandering
Na een zwaar jaar waarin ik veel met verlies te maken kreeg, besloot ik te gaan reizen. “Als het leven dan toch zo kort kan zijn, dan wil ik in ieder geval deze droom waargemaakt hebben”, zo dacht ik.
Daarnaast voelde het als een bittere noodzaak, want zo doorgaan was geen optie!
Ja, ik functioneerde. Ik werkte, ik ging naar verjaardagen, ik ging uit en lachtte mee met grappen die schijnbaar leuk waren. Maar van binnen was het licht gedoofd. Ik sleepte mezelf door de dagen heen en haalde nergens meer echt voldoening uit.
Via het reizen ervoer ik hoe ik mijn eigen keuzes kon maken en mijn eigen weg kon kiezen, ook als andere mensen andere keuzes maakten. Ook ontdekte ik dat ik meer kan bereiken dan ik vooraf denk en dat deed mijn zelfvertrouwen erg goed. Deze reis zette mij in beweging, veel meer dan ik toen kon bedenken.
De ontwikkeling
Na dit jaar zette ik de verandering in mezelf voort.
Ik ging op een mentale reis door me aan te melden bij een diepgaand jaarprogramma voor persoonlijke ontwikkeling. Ik keek mijn overtuigingen aan en doorvoelde wat die bij mij teweegbrachten. Ook begon ik in te zien hoe ik mijn gedrag had aangepast aan die overtuigingen (‘Ik ben niet goed genoeg/ ik doe er niet toe’).
Daarna voelde ik dat ik er klaar voor was om echt mezelf te zijn. Hoe spannend dat ook nog steeds voelde. Maar inmiddels had ik ook voldoende stevigheid in mezelf gevonden om:
- Me uit te spreken als ik het ergens niet mee eens was.
- Vragen te stellen, zonder angst om ‘dom’ gevonden te worden.
- Nee te verkopen als dit goed voor mij was, ook als de ander geholpen was met een ‘Ja’.
- Oké te zijn met me kwetsbaar op te stellen.
- Mezelf te laten zien.
Opening van mijn praktijk
Door de lichaamsgerichte opleiding ‘Trauma Therapie Basics’ werd er een cirkel rondgemaakt. Ik begreep dat alles wat ik gedaan had, een manier was om mezelf te beschermen tegen pijn en afwijzing. Dat is heel gezond. Ik vond de balans tussen me afsluiten en me openstellen. Bij de juiste mensen. In de juiste situaties.
De lichaamsgerichte benadering blijkt een jasje dat me naadloos past!
Eindelijk had ik gevonden wat ik al zo lang zocht: mijn hart groeit van het bieden van ondersteuning en begeleiding via de lichaamsgerichte benadering. Om het lichaam zo te verbinden met wat er ‘in het koppie omgaat’ en de gevoelens die dat oproept. Hierin hoef ik me niet anders voor te doen dan ik ben.
Ik sluit aan op de ander, terwijl ik ook oog houd voor mezelf.
Anna in een paar woorden (volgens anderen):
“Jij hebt écht aandacht voor mij! Dat voel ik en dat komt echt binnen.”
“Jij snapt steeds precies wat ik bedoel!”
“Ik voel geen enkel oordeel van jou, wat ik ook vertel!”
“Straalt rust en vertrouwen uit”
“Geduldig”
“Voelt vertrouwd”
“Anna is betrokken, kundig, liefdevol, rustig en begripvol”
“Fijn en knap hoe je terug verwoordt wat ik bedoel te zeggen”
“Positief, prettig persoon”
Mijn visie op jezelf wegcijferen
Jezelf wegcijferen is een overlevingsmechanisme, dat ontstaat als je je niet veilig genoeg voelt om jezelf te laten zien.
Jouw lichaam laat je haarfijn weten of jij je veilig voelt of niet en jouw zenuwstelsel is hier een belangrijk onderdeel van. Deze wordt aangestuurd door je limbisch systeem (emotionele brein) die op basis van vorige ervaringen, de huidige situatie inschat. Afhankelijk van welk seintje je emotionele brein geeft aan je zenuwstelsel, zal je lichaam reageren door te ontspannen of juist door juist op je hoede te zijn/blijven.
De kracht achter dit mechanisme komt uit het oerinstinct om te overleven en die energie is heel sterk!
Want jouw zenuwstelsel is ook verantwoordelijk voor jou overleving. Denk hierbij aan vechten, vluchten, bevriezen, overgave en eten, slapen en voortplanten. Daarom lukt het ook niet om een overlevingsmechanisme zomaar te stoppen. Je herkent vast wel dat je wéét dat je het anders moet doen, maar dit niet daadwerkelijk doet. Het gaat veel dieper dan simpelweg je grenzen aangeven of ‘Nee’ leren zeggen.
Daarnaast kan het overlevingsmechanisme van jezelf wegcijferen al zo vroeg in je leven ontstaan zijn, dat je denkt dat dit gedrag normaal is. Het kan bijvoorbeeld ontstaan zijn, omdat:
- Er door omstandigheden niet voldoende aandacht voor jou was.
- Eén van de ouders onvoorspelbaar of behoeftig was, waardoor je op je tellen moest passen.
- Iemand overleed en jij die lege plaats vulde of niets aan de ellende wilde toevoegen.
- Je bepaalde overtuigingen meekreeg die niet direct gezond of helpend waren (ook al kwam dit vanuit een goed hart).
Een misverstand is dat overlevingsstrategieën alleen ontwikkeld worden in gezinnen waar gedoe was, maar ook in stabiele en liefdevolle gezinnen gebeurt dit. Het komt erop neer dat er niet goed afgestemd werd op jouw behoeftes, waardoor jij niet (voldoende) gezien werd. Zo heb je dus ook niet geleerd om op je eigen behoeftes af te stemmen en dat is toch echt één van de eerste dingen die nodig is om in vriendschappen en relaties niet meer aan jezelf voorbij te gaan.
Dat is waar ik om de hoek kom kijken.
Want NU IS HET TIJD VOOR JOU!
Leuke weetjes over mij
- Mijn naam is Anna (1982), ik ben getrouwd met John en samen zijn we heel blij met onze hondjes McBrody en Finley. Ik ben tussen drie broers opgegroeid in Friesland, als derde van vier kinderen.
- Ik werk graag buiten in de natuur, maar maak ook dankbaar gebruik van een prachtige coachruimte met veel daglicht en een weids uitzicht over de weilanden en het voedselbos.
- Als er tijdens een sessie ruimte is voor een grapje en luchtigheid, zal ik die kans zeker niet laten liggen.
- Ik ontdek graag nieuwe plekken in de wereld, maar je hoeft me NOOIT mee te vragen voor een spooktocht (brrrrr….). Bungeejumpen vind ik dan wel weer leuk.
- Ook al kan ik niet zingen, ik ‘blèèèr’ toch graag mee met muziek uit de jaren 80/90.
- Ik ben vaak betrokken geweest bij organisaties die zich inzetten voor een maatschappelijk doel, zoals bijvoorbeeld stichting Pieten on Tour, stichting Politieveteraan en stichting Lotte’s Leven. Ook heb ik een eigen radio programma gehad bij Lokale Omroep Zeewolde.
- Ik ga om met mensen die het hele jaar op blote voeten lopen en met mensen die daar een mening over hebben.
Professionele achtergrond
In 2018 heb ik mijn coachpraktijk geopend. Via het levensverhaal van mijn cliënten, keken we naar het groter geheel en ontdekten we waar de aandacht naartoe mocht gaan.
In deze trajecten kwam ik helaas ook vaak onverwerkt trauma tegen en om beter te begrijpen wat trauma precies is, ben ik een opleiding tot Lichaamsgericht Traumacoach gaan volgen. Ondanks dat ik halverwege de opleiding borstkanker kreeg, kan ik met trots zeggen dat ik in één keer geslaagd ben. Twee jaar nadat ik geslaagd was, schoof ik bij dezelfde opleiding aan als assistent-mentor. Hierbij assisteerde ik de leerkrachten en ondersteunde ik studenten bij het eigen maken van de lesstof.
Sindsdien heb ik veel mensen met liefde ondersteund bij het verwerken van hun onverwerkte emoties en ingrijpende ervaringen. Ik had nooit verwacht dat dit zo mijn hart zou stelen. Naast mijn praktijk ondersteunde ik van 2019-2024 Stichting Politieveteraan bij de opvang van mensen die verbonden zijn aan het politievak bij het herstel en opbouw na uitval door mentale blessures.
Ook geef ik met veel liefde en passie lezingen, trainingen en workshops door het hele land om kennis te delen over trauma, diverse overlevingsmechanismen en over authenticiteit versus hechting (oftewel: jezelf zijn in relaties). Ik spreek over hoe het lichaam ons helpt te navigeren door deze thema’s en het leven heen.